اینکوترمز اصطلاح تجاری بین‌المللی (International Commercial Terms) به معنی مجموعه‌ی از پیش تعریف شده‌ای از اصطلاحات تجاری است که توسط اتاق بازرگانی بین‌المللی در رابطه با قوانین تجاری بین‌المللی منتشر می‌شود. این اصطلاحات توسط کمیسیون بین‌المللی تجارت (ICC) تدوین شده‌اند و هدف آنها تعیین وضعیت و مسئولیت‌های فروشنده و خریدار در معاملات بین‌المللی است.
این اصطلاحات به شکل گسترده در تراکنش‌ها و معاملات تجارت بین‌المللی کاربرد دارند و در تمام کشورها یکسان هستند. این اصطلاحات توسط نمایندگان تجاری، دادگاه‌ها، و همچنین وکلای بین‌المللی ایجاد می‌شوند. قواعد اینکوترمز در اصل با هدف منتقل کردن ساده وظایف، هزینه‌ها، و ریسک‌های مرتبط با حمل و نقل بین‌المللی و تحویل کالاها ایجاد می‌شوند و شامل مجموعه‌ای از اصطلاحات تجاری 3 کلمه‌ای هستند.
اصطلاحات اینکوترمز شامل بیش از ۱۰۰ عبارت است که هر کدام نحوه توزیع هزینه‌ها، مسئولیت‌ها و ریسک‌ها بین فروشنده و خریدار را در مراحل مختلف معامله تعیین می‌کنند. این اصطلاحات شامل مواردی مانند قیمت کالا، حمل و نقل، بیمه، گمرک و مسئولیت‌های مربوط به صادرات و واردات می‌شوند.
استفاده از اینکوترمز در معاملات بین‌المللی به عنوان یک زبان مشترک، به فروشندگان و خریداران کمک میکند تا درک بهتری از شرایط تجاری داشته باشند و ابهامات را کاهش دهند. همچنین، استفاده از این اصطلاحات می‌تواند در حل اختلافات و نزاعات تجاری نیز مفید باشد.
اینکوترمز چیست؟ قوانین و اصطلاحات اینکوترمز
اینکوترمز اصطلاحی جهانی است و فقط به یک کشور یا یک منطقه محدود نمی‌شود. اینکوترمز معامله بین واردکننده و صادرکننده را تعریف میکند تا دو طرف معامله از مواردی مانند وظایف، هزینه‌ها، خطرات، مسئولیت‌ها و مدیریت تدارکات و حمل و نقل از پذیرش محصول تا تحویل آن را به راحتی مشخص کنند و در قرارداد به راحتی قابل درک باشد. اینکوترمز در تمامی روابط تجاری صادق است، در حال ثبت سفارش، بسته بندی و برچسب گذاری محموله برای ارسال به یک نقطه دیگر. قوانین Incoterms اینکوترمز دائما به روز می‌شود و براساس قوانین روز دنیا هستند. اینکوترمز همه راه‌های ممکن برای تقسیم مسئولیت‌ها و تعهدات بین دو طرف را در نظر می‌گیرد مسلما برای هر خریدار و هر فروشنده این مسئله اهمیت زیادی دارد، تاجران ترجیح می‌دهند که مسئولیت‌ها و تعهدات مربوط به حمل و نقل کالا از قبل تعیین شده باشد.
اتاق بازرگانی بین‌الملل (International Chamber of Commerce) که به آن ICC گفته می‌شود از زمان تاسیس در سال 1919 متعهد به تسهیل تجارت بین‌المللی است. گفتنی است که ایجاد تغییرات در این اساسنامه و جدیدترین ویرایش قوانین اینکوترمز، به نفع تجارت بین‌المللی جهانی است و به آماده سازی تجارت جهانی در آینده کمک زیادی میکند. هر تاجر خود باید نسبت به این قوانین دانش کافی داشته باشد، آشنایی با قوانین اینکوترمز از ایجاد هزینه‌های زیاد برای واردات کالا جلوگیری میکند و به شما کمک میکند تا در هزینه‌های تجارت خود صرفه جویی کنید و آن را به حداقل برسانید. این با وجود این قوانین شما می‌توانید راحت تر و بدون اختلاف با تاجران دیگر کشورها تجارت کنید.
اینکوترمز با توجه به مقررات دولتی
شما باید به این نکته نیز توجه داشته باشید که اینکوترمز بر اساس قوانین دولتی و حوزه‌های قضایی در کشورهای مختلف متفاوت است. این امکان وجود دارد که هزینه‌های عوارض کالا بر عکس قوانین اینکوترمز محاسبه شود.
برای نمونه مثال در هند، عوارض بر اساس CIF کالا محاسبه می‌شود اما در آفریقای جنوبی عوارض بر اساس ارزش FOB کالا محاسبه می‌شود. به همین دلیل باید دقت زیادی داشته باشید تا مطمئن شوید که تمامی بندهای قرار دارد خریدار و فروشنده بر اساس مقرارت دولتی روشن و مشخص هستند تا در آینده مشکلی ایجاد نشود.
چه کسی قوانین اینکوترمز را منتشر می کند؟
قوانین و قواعد اینکوترمز توسط بین المللی تجارت (ICC) منتشر می‌شوند. ICC یک سازمان بین‌المللی غیردولتی است که در سال 1919 تأسیس شد و هدف اصلی آن تسهیل تجارت جهانی و ارتقای قوانین تجارت بین‌المللی است. ICC مقر آن در پاریس، فرانسه قرار دارد و تشکیلات محلی در بیش از 100 کشور دارد. ICC توسعه و به‌روزرسانی قوانین و قواعد اینکوترمز را بر عهده دارد و نسخه‌های جدید آن را به صورت دوره‌ای منتشر میکند. این نسخه‌ها شامل توضیحات و تفسیرهای جدیدی از شرایط حمل و نقل کالاها و تقسیم مسئولیت‌ها است که با توجه به تغییرات در تجارت جهانی و نیازهای بازار به‌روزرسانی می‌شوند.
قواعد اینکوترمز چه مواردی را شامل می‌شوند؟
قواعد اینکوترمز شامل موارد زیر می‌شوند:
۱. EXW (Ex Works): فروشنده مسئول تحویل کالا در محل تولید یا انبار خود است و خریدار مسئول هزینه‌ها و ریسک‌های حمل و نقل کالا تا مقصد نهایی است.
۲. FCA (Free Carrier): فروشنده مسئول تحویل کالا به حامل در محل تعیین شده است و خریدار مسئول هزینه‌ها و ریسک‌های حمل و نقل کالا از آن نقطه به بعد است.
۳. CPT (Carriage Paid To): فروشنده مسئول هزینه‌ها و ریسک‌های حمل و نقل کالا تا مقصد نهایی است، اما خریدار مسئول هزینه‌ها و ریسک‌های مربوط به گمرک‌رسانی است.
۴. CIP (Carriage and Insurance Paid To): فروشنده مسئول هزینه‌ها و ریسک‌های حمل و نقل کالا تا مقصد نهایی است، اما خریدار مسئول هزینه‌ها و ریسک‌های مربوط به بیمه است.
۵. DAP (Delivered at Place): فروشنده مسئول هزینه‌ها و ریسک‌های حمل و نقل کالا تا مقصد نهایی است، اما خریدار مسئول هزینه‌ها و ریسک‌های مربوط به گمرک‌رسانی و تحویل کالا در مقصد است.
۶. DDP (Delivered Duty Paid): فروشنده مسئول هزینه‌ها و ریسک‌های حمل و نقل کالا تا مقصد نهایی و همچنین هزینه‌ها و ریسک‌های مربوط به گمرک‌رسانی است.
هر یک از این قواعد، شرایط و مسئولیت‌های متفاوتی را برای فروشنده و خریدار در معاملات بین‌المللی تعیین می‌کنند. این قواعد به عنوان یک زبان مشترک در معاملات بین‌المللی استفاده می‌شوند تا ابهامات را کاهش دهند و به طرفین کمک کنند تا وظایف و مسئولیت‌های خود را درک کنند.
قوانین اینکوترمز چه مزایای دارد؟
قوانین اینکوترمز دارای مزایای زیادی هستند. در ادامه، برخی از این مزایا را برای شما بیان می‌کنم:
۱. کاهش ابهامات: استفاده از اینکوترمز در معاملات بین‌المللی باعث کاهش ابهامات و نیاز به تفسیر مجدد شرایط تجاری می‌شود. این قوانین به طرفین کمک می‌کنند تا وظایف و مسئولیت‌های خود را به طور واضح درک کنند.
۲. زبان مشترک: اینکوترمز به عنوان یک زبان مشترک در معاملات بین‌المللی عمل میکند. با استفاده از این قوانین، فروشندگان و خریداران از کشورهای مختلف می‌توانند با یکدیگر درک بهتری از شرایط تجاری داشته باشند و ابهامات را کاهش دهند.
۳. تعیین وضعیت و مسئولیت‌ها: اینکوترمز تعیین وضعیت و مسئولیت‌های فروشنده و خریدار در مراحل مختلف معامله را مشخص میکند. این قوانین شامل توزیع هزینه‌ها، مسئولیت‌ها و ریسک‌ها بین طرفین در مراحل مختلف از تولید تا تحویل کالا می‌شوند.
۴. حفاظت از منافع طرفین: استفاده از اینکوترمز به فروشندگان و خریداران کمک میکند تا منافع خود را در معاملات بین‌المللی حفظ کنند. این قوانین به طرفین امکان می‌دهند تا مسئولیت‌ها و ریسک‌های خود را به طور دقیق تعیین کنند و از ابتدای معامله تا پایان آن در مورد حقوق و تعهدات خود اطمینان حاصل کنند.
۵. حل اختلافات: استفاده از اینکوترمز می‌تواند در حل اختلافات و نزاعات تجاری نیز مفید باشد. زیرا این قوانین شرایط و مسئولیت‌های طرفین را به طور دقیق تعیین می‌کنند و در صورت بروز اختلافات، می‌توانند به عنوان مبنایی برای حل آنها استفاده شوند.
به طور کلی، استفاده از قوانین اینکوترمز در معاملات بین‌المللی به فروشندگان و خریداران کمک میکند تا درک بهتری از شرایط تجاری داشته باشند، ابهامات را کاهش دهند و منافع خود را حفظ کنند.
عدم استفاده از اینکوترمز چه معایبی دارد؟
عدم استفاده از اینکوترمز در معاملات بین‌المللی می‌تواند به مشکلات و معایب زیر منجر شود:
۱. ابهامات و نیاز به تفسیر: در صورتی که طرفین در معاملات بین‌المللی از اینکوترمز استفاده نکنند، ممکن است شرایط و مسئولیت‌ها به صورت کلی و کامل مشخص نشوند. این موضوع می‌تواند به ابهامات و نیاز به تفسیر بیشتر در مورد وظایف و مسئولیت‌های طرفین منجر شود.
۲. عدم تعیین دقیق وضعیت و مسئولیت‌ها: در صورت عدم استفاده از اینکوترمز، تعیین دقیق وضعیت و مسئولیت‌های فروشنده و خریدار در مراحل مختلف معامله مشکل می‌شود. این موضوع می‌تواند به ابهامات و نزاعات در مورد تقسیم هزینه‌ها، ریسک‌ها و مسئولیت‌ها منجر شود.
۳. عدم حفاظت از منافع طرفین: در صورتی که شرایط و مسئولیت‌ها به صورت دقیق تعیین نشوند، فروشندگان و خریداران ممکن است در معاملات بین‌المللی خود به مشکل برخورد کنند. عدم استفاده از اینکوترمز می‌تواند به نداشتن یک قانون مشترک برای تعیین حقوق و تعهدات طرفین منجر شود و در نتیجه، منافع آنها را تهدید کند.
۴. افزایش احتمال بروز اختلافات: عدم استفاده از اینکوترمز می‌تواند احتمال بروز اختلافات و نزاعات تجاری را افزایش دهد. زیرا در صورت عدم وجود یک قانون مشترک و قابل قبول برای طرفین، ممکن است هر طرف به نحوه تعیین وضعیت و مسئولیت‌ها ادعاهای متفاوتی داشته باشد که به بروز اختلافات منجر می‌شود.
به طور کلی، عدم استفاده از اینکوترمز در معاملات بین‌المللی می‌تواند به ابهامات، نیاز به تفسیر، عدم تعیین دقیق وضعیت و مسئولیت‌ها، عدم حفاظت از منافع طرفین و افزایش احتمال بروز اختلافات منجر شود. استفاده از این قوانین به طرفین کمک میکند تا درک بهتری از شرایط تجاری داشته باشند و منافع خود را حفظ کنند.
اصطلاحات اینکوترمز مناسب برای انواع روش‌های حمل
اصطلاحات اینکوترمز (International Commercial Terms) برای انواع روش‌های حمل مختلف مناسب هستند. در زیر، برخی از اصطلاحات اینکوترمز را برای انواع روش‌های حمل معرفی می‌کنم:
۱. برای حمل و نقل دریایی:
– FOB (Free On Board): فروشنده مسئول هزینه‌ها و ریسک‌های حمل و نقل کالا تا زمانی که کالا به بارگیری در کشتی در بندر تعیین شده برسد.
– CIF (Cost, Insurance, and Freight): فروشنده مسئول هزینه‌ها و ریسک‌های حمل و نقل کالا تا زمانی که کالا به بارگیری در کشتی در بندر تعیین شده برسد، همچنین مسئول هزینه‌ها و ریسک‌های مربوط به بیمه است.
۲. برای حمل و نقل هوایی:
– EXW (Ex Works): فروشنده مسئول تحویل کالا در محل تولید یا انبار خود است و خریدار مسئول هزینه‌ها و ریسک‌های حمل و نقل کالا تا مقصد نهایی است.
– CIP (Carriage and Insurance Paid To): فروشنده مسئول هزینه‌ها و ریسک‌های حمل و نقل کالا تا مقصد نهایی است، اما خریدار مسئول هزینه‌ها و ریسک‌های مربوط به بیمه است.
۳. برای حمل و نقل زمینی:
– FCA (Free Carrier): فروشنده مسئول تحویل کالا به حامل در محل تعیین شده است و خریدار مسئول هزینه‌ها و ریسک‌های حمل و نقل کالا از آن نقطه به بعد است.
– DAP (Delivered at Place): فروشنده مسئول هزینه‌ها و ریسک‌های حمل و نقل کالا تا مقصد نهایی است، اما خریدار مسئول هزینه‌ها و ریسک‌های مربوط به گمرک‌رسانی و تحویل کالا در مقصد است.
این فقط چند نمونه از اصطلاحات اینکوترمز برای انواع روش‌های حمل است. هر روش حمل و نقل ممکن است نیازمندی‌ها و شرایط خاصی داشته باشد و بنابراین اصطلاحات اینکوترمز متناسب با آن تعیین می‌شوند. در هر صورت، استفاده از اینکوترمز در معاملات بین‌المللی به فروشندگان و خریداران کمک میکند تا درک بهتری از شرایط تجاری داشته باشند و ابهامات را کاهش دهند.
نحوه‌ی بکار بردن قوانین و قواعد اینکوترمز موجود
استفاده از قوانین و قواعد اینکوترمز (Incoterms) در معاملات بین المللی بسیار مفید است. این قوانین و قواعد توسط بین المللی تجارت (ICC) تهیه شده‌اند و برای تعیین مسئولیت‌ها و هزینه‌ها در حمل و نقل کالاها بین فروشنده و خریدار استفاده می‌شوند. در زیر توضیحی کوتاه از چگونگی استفاده از قوانین و قواعد اینکوترمز آورده شده است:
۱. انتخاب اینکوترم: در ابتدا، باید اینکوترم مناسب برای معامله خود را انتخاب کنید. هر اینکوترم شرایط خاصی را برای حمل و نقل کالاها و تقسیم مسئولیت‌ها تعیین میکند. بنابراین، باید با دقت اینکوترم مناسب را بر اساس نیازهای خود انتخاب کنید.
۲. توضیح شرایط: بعد از انتخاب اینکوترم، باید شرایط مربوط به حمل و نقل کالاها را به صورت دقیق و کامل توضیح دهید. این شرایط شامل جزئیاتی مانند محل بارگیری و تخلیه، نوع حمل و نقل، هزینه‌ها و مسئولیت‌ها است.
۳. توافقنامه: برای جلوگیری از ابهامات و ناسازگاری‌ها، توافقنامه‌ای بین فروشنده و خریدار بر اساس شرایط اینکوترم باید تهیه شود. این توافقنامه باید جزئیاتی از شرایط حمل و نقل، مسئولیت‌ها و هزینه‌ها را شامل شود.
۴. اجرای توافقنامه: پس از تهیه توافقنامه، باید آن را به عمل بیاورید. این شامل بارگیری، حمل و نقل، تخلیه و انجام سایر فعالیت‌های مربوط به حمل و نقل کالاها است.
۵. رعایت قوانین و قواعد: در هنگام اجرای توافقنامه، باید قوانین و قواعد اینکوترمز را رعایت کنید. این شامل رعایت مسئولیت‌ها، هزینه‌ها و سایر مفاد توافقنامه است.
با رعایت این مراحل و استفاده صحیح از قوانین و قواعد اینکوترمز، می‌توانید معاملات بین المللی خود را به خوبی مدیریت کنید و ابهامات را کاهش دهید. همچنین، توصیه می‌شود با کمک یک وکیل یا مشاور حقوقی ماهر در این زمینه همکاری کنید تا از رعایت قوانین و قواعد صحیح اطمینان حاصل کنید.
تفاوت بین incoterms 2010 و incoterms 2020
تفاوت‌های اصلی بین قوانین اینکوترمز ۲۰۱۰ و اینکوترمز ۲۰۲۰ عبارتند از:
۱. تغییر در برخی اصطلاحات: در اینکوترمز ۲۰۲۰، برخی اصطلاحات و تعاریف تغییر کرده‌اند. به عنوان مثال، اصطلاح “DAT” (تحویل در محل) در اینکوترمز ۲۰۱۰ به “DPU” (تحویل در مکان) در اینکوترمز ۲۰۲۰ تغییر کرده است.
۲. اضافه شدن دو اصطلاح جدید: در اینکوترمز ۲۰۲۰، دو اصطلاح جدید به نام‌های “DPU” (تحویل در مکان) و “CNI” (بارگیری و تخلیه در محل) اضافه شده است. این اصطلاحات جدید به منظور پاسخگویی به نیازهای بازار و تغییرات در حمل و نقل بین‌المللی اضافه شده‌اند.
۳. تغییرات در شرایط و مسئولیت‌ها: در اینکوترمز ۲۰۲۰، برخی از شرایط و مسئولیت‌ها تغییر کرده‌اند. به عنوان مثال، در برخی از اینکوترمزها، مسئولیت بارگیری و تخلیه کالا به خریدار منتقل شده است.
۴. توضیحات و راهنماهای جدید: اینکوترمز ۲۰۲۰ شامل توضیحات و راهنماهای جدیدی است که به فهم و استفاده بهتر از قوانین اینکوترمز کمک می‌کنند. این توضیحات شامل مثال‌ها، توضیحات جزئی‌تر و راهنمایی‌های عملی برای استفاده از هر اصطلاح در شرایط مختلف است.
۵. تغییرات در بارگیری و تخلیه: در اینکوترمز ۲۰۲۰، برخی از اصطلاحات مربوط به بارگیری و تخلیه کالا تغییر کرده است. این تغییرات به منظور روشن‌تر شدن شرایط و مسئولیت‌های مربوط به بارگیری و تخلیه کالاها انجام شده است.
مهم است که در هنگام استفاده از قوانین اینکوترمز، نسخه مربوطه را به‌روزرسانی کنید و به توضیحات و راهنماهای جدید توجه کنید. همچنین، توصیه می‌شود با مشاوران حقوقی یا کارشناسان تجارت بین‌المللی ماهر در این زمینه همکاری کنید تا از استفاده صحیح از قوانین اینکوترمز اطمینان حاصل کنید.
تقسیم هزینه ها در اینکوترمز
در اینکوترمز، تقسیم هزینه‌ها به صورتی انجام می‌شود که هر فرد یا گروه مسئولیت مشخصی را بر عهده دارد. این مسئولیت‌ها می‌توانند بر اساس نقش وظیفه‌ای افراد یا بخش‌های مختلف سازمان تعیین شوند. به طور کلی، تقسیم هزینه‌ها در اینکوترمز به صورت زیر انجام می‌شود:
۱. هزینه‌های مستقیم: این هزینه‌ها مربوط به فعالیت‌های مستقیم در تولید یا ارائه محصول یا خدمات هستند. مثلاً هزینه‌های مواد اولیه، نیروی کار مستقیم و تجهیزات مورد استفاده در فرآیند تولید.
۲. هزینه‌های غیرمستقیم: این هزینه‌ها مربوط به فعالیت‌های غیرمستقیم در سازمان هستند. مثلاً هزینه‌های مدیریتی، هزینه‌های بازاریابی و تبلیغات، هزینه‌های تحقیق و توسعه و هزینه‌های اداری.
۳. هزینه‌های مشترک: برخی هزینه‌ها ممکن است برای چندین بخش یا فعالیت در سازمان مشترک باشند. در این صورت، این هزینه‌ها بین بخش‌های مختلف تقسیم می‌شوند. مثلاً هزینه‌های اجاره ساختمان یا هزینه‌های خدمات مشترک مانند تأمین آب و برق.
تقسیم هزینه‌ها در اینکوترمز معمولاً بر اساس سیستم هزینه‌های مبتنی بر فعالیت (Activity-Based Costing) انجام می‌شود. در این سیستم، هزینه‌ها بر اساس فعالیت‌های انجام شده در سازمان تخصیص داده می‌شوند و سپس به بخش‌ها یا فردان مربوطه اختصاص داده می‌شوند.
اصطلاحات تعریف شده در اینکوترمز
قواعد اینکوترمز توسط کشورهای مختلف، مقامات قضایی، و فعالان تجاری در سراسر جهان برای تفسیر پر استفاده‌ترین اصطلاحات تجارت بین‌المللی به کاربرده می‌شوند. این قاونین با هدف کاهش یا حذف ابهاماتی که به واسطه استفاده از زبان‌های گوناگون در کشورهای مختلف پیش می‌آیند ایجاد شده اند. به همین دلیل اغلب در قراردادهای فروش بین‌المللی از آنها استفاده می‌شود. موضوعات اصلی مورد بحث در قواعد اینکوترمز گسترده هستند از مهم‌ترین آنها می‌توان به هزینه‌ها، تعهدات قراردادی و ریسک حمل و نقل کالاها اشاره کرد.
قواعد اینکوترمز شامل موارد زیر هستند:
حدود مسئولیت دو طرف معامله را را تعیین می‌کنند؛
هزینه‌های هر دو طرف قرارداد را تعیین می‌کنند؛
ریسک‌های معاملات تجاری موجود بین خریدار و فروشنده را مشخص می‌کنند؛
از بروز اختلافات ناشی از تفسیر نادرست اصطلاحات ایجاد شده در قراردادهای تجاری جلوگیری می‌کنند.
قواعد اینکوترمز در حمل کالا، ترخیص کالا، صادرات، واردات، تعیین مسئولیت پرداخت و تعیین ریسک حمل و نقل کالا در مراحل مختلف انتقال کالا کاربرد دارند.
اصطلاحات تعریف شده در اینکوترمز
برخی از اصطلاحات در اینکوترمز معنی متفاوتی با حالت عادی خود دارند. اصطلاحات اینکوترمز به دو دسته اصلی تقسیم می‌شوند:
اصطلاحات اینکوترمز مناسب برای انواع روش‌های حمل
اصطلاحات اینکوترمز مناسب باربری دریایی و کشتیرانی
مهم‌ترین اصطلاحات اینکوترمز عبارتند از:
Delivery:، همان تحویل نقطه‌ای در معامله است که ریسک از بین رفتن یا آسیب کالاها از فروشنده به خریدار منتقل می‌شود.
Arrival: تحویل، نقطه‌ای که در آن هزینه حمل پرداخت می‌شود.
Free: فروشنده متعهد می‌شود که کالا را به نقطه‌ای برساند که از آنجا مورد حمل و نقل قرار بگیرد.
Freight Forwarder: شرکتی که قرارداد باربری بسته یا در آن مشارکت میکند.
Terminal: هر محل سرپوشیده یا غیر سرپوشیده مثل انبار، پارکینگ، گاراژ کانتینرها یا ترمینال بار جاده‌ای، ریلی، یا هوایی.
To clear for export: دریافت گواهی ترخیص صادراتی بار و گرفتن جواز صادرات.
قوانین اینکوترمز 11 شرط اصلی و تعدادی شرط فرعی هستند که برای روشن شدن هر چه بیشتر مفاد این قوانین توسط خریداران و فروشندگان تنظیم می‌شوند. به همین دلیل احتمال تفسیر و درک نادرست این قوانین توسط هر یک از طرفین وجود ندارد و ابهامی در معامله نیست.
یکی از مهم‌ترین مزایای اینکوترمز پاسخگویی به سوالات زیاد در زمینه‌های مختلف از جمله مسائل حمل و نقل و ترابری و همچنین هزینه‌های مرتبط به آنها است.
یکی دیگر از مزیت‌های قوانین اینکوترمز، مشخص کردن طرف معامله‌ای است که موظف به عقد قرارداد حمل کالا یا ارائه‌ی پوشش بیمه‌ی بار باشد. به زبان ساده‌تر، این قوانین به روشنی مشخص می‌کنند که پرداخت چنین هزنیه‌هایی بر عهده‌ی کدام طرف می‌باشند. براساس این قوانین تعیین می‌شود که کدام طرف باید مجوزهای رسمی از جمله مجوز صادرات را دریافت کند و کارهای اداری مربوط به آنها را انجام دهند. به این ترتیب، هزینه‌ی‌های مربوط به انجام این کارها نیز مشخص می‌شود که بر عهده‌ی چه کسی است تا هیچ‌گونه اختلافی بین دو طرف معامله ایجاد نشود.
اصطلاحات اینکوترمز برای انواع روش‌های حمل و نقل کالا
برخی از اصطلاحات اینکوترمز در مورد تمام روش‌های حمل و نقل کالا کاربرد دارند. این اصطلاحات برای مشخص کردن نوع قرارداد و شرح وظایف و تعهدات طرفین (خریدار و فروشنده) در فرایند معامله به کار برده می‌شوند که در ادامه مقاله این ماورد را بررسی خواهیم کرد.
اینکوترمز در حمل دریایی
EXW – EX Works
در این روش بعد از عبارت EXW نام مقصد قرار می‌گیرد، فروشنده موظف است بار را در این مقصد به خریدار تحویل بدهد. این اصطلاح حداکثر تعهد را روی خریدار و حداقل تعهد را روی فروشنده ایجاد میکند. معمولا از این اصطلاح برای قیمت دادن اولیه و بدون محاسبه هر نوع هزینه اضافی استفاده می‌شود.
اصطلاح EXW به معنی این است که یک خریدار ریسک‌های رساندن کالا به مقصد نهایی را به عهده می‌گیرد، اگر فروشنده کالاها را بار نکند یا ترخیص آنها برای صادرات را بار کند، در هر حال ریسک و هزینه با خریدار است. اگر دو طرف معامله به این توافق برسند که فروشنده باید کالاها را بار کند و ارسال کند تا در ریسک مشارکت داشته باشد، این توافق باید به شکل شفاف با کلمات دقیق ثبت شود.
CPT – Carriage Paid To
در این روش فروشنده هزینه حمل و نقل بار تا مقصد بر عهده می‌گیرد. هنگامی که کالا در اولین حمل‌کننده بار می‌شود، ریسک کالا از فروشنده به خریدار منتقل می‌شود. در این روش فروشنده مسئول هزینه‌های اولیه شامل ترخیص صادرات و هزینه باربری به مقصد است.
CIP – Carriage and Insurance Paid To
این اصطلاح شباهت زیادی به CPT دارد، با این تفاوت که در آن فروشنده کالا را در حین حمل و نقل بیمه میکند. در این روش فروشنده باید بار را تا 110% ارزش اظهاری آن مطابق با قواعد بیمه‌های بین‌المللی بیمه کند. این کار باید با توجه به همان ارزی که در قرارداد ذکر شده انجام می‌شود.
DPU – Delivered at Place unloaded
این اصطلاح اینکوترمز بیان میکند که فروشنده باید کالاها را در مقصدی که نام برده شده تخلیه کرده و تحویل بدهد. در این روش فروشنده تمام هزینه‌های بار را پرداخت میک ند و تمام ریسک‌ها را تا رسیدن بار به نقطه مشخصی که در قرارداد ذکر شده بر عهده می‌گیرد. این ترمینال ممکن است یک بندر، فرودگاه، یا یک ترمینال داخلی تعویض بار باشد، در هر حال باید قابلیت دریافت بار را داشته باشد. تمام هزینه‌ها بعد از تخلیه بار به عهده خریدار هستند. لازم به ذکر است که هر نوع هزینه تاخیر و دیرکرد در ترمینال به عهده فروشنده است.
DAP – Delivered At Place
در اینکوترمز 2010 اصطلاح DAP برای «تحویل در محل» به این شکل تعریف شده، فروشنده کالاها را در مقصدی که نام برده شده آماده تخلیه به خریدار تحویل می‌دهد. براساس اصطلاح DAPریسک حمل بار با رسیدن کالاها به محل تعیین شده در قرارداد، از فروشنده به خریدار منتقل می‌شود. به این ترتیب کالاها به شکل امنی به مقصد می‌رسند. تمام تشریفات قانونی لازم در کشوری که کالاها به آن صادر می‌شود بر عهده فروشنده است، و ریسک ترخیص شدن یا نشدن کالاها هم بر عهده فروشنده است. پس از رسیدن کالاها به کشور مقصد، ترخیص گمرکی کالاها و تمام اسناد و مدارک مرتبط باید توسط خریدار انجام می‌شوند. براساس شرایط DAP تمام هزینه‌های حمل و نقل و هزینه‌های ترمینال تا رسیدن به مقصد مورد توافق توسط فروشنده پرداخت می‌شود. هزینه لازم برای تخلیه بار هم در مقصد نهایی بر عهده خریدار است.
DDP – Delivered Duty Paid
در این روش فروشنده مسئول تحویل کالاها در کشور خریدار است، و تمام هزینه‌ها تا رسیدن بار به مقصد از جمله امور گمرکی و واردات و مالیات‌های مربوطه را پرداخت میکند. در این روش فروشنده مسئول تخلیه بار نیست و حداکثر وظایف بر عهده فروشنده هستند و حداقل وظایف بر عهده خریدار. هیچ ریسک یا مسئولیتی تا رسیدن بار به نقطه مشخص شده بر عهده خریدار نیست.
در این روش فروشنده مسئول ترخیص کالاها در گمرک کشور خریدار است، به همین دلیل در صورتی که فروشنده با قوانین واردات کشور مقصد آشنایی مناسبی نداشته باشد، این روش می‌تواند برای او بسیار پر ریسک هزینه‌های زیادی هم در پی داشته باشد.
