آشنایی با مفهوم EFS در حمل و نقل دریایی

مفهوم EFS در حمل و نقل دریایی چیست؟

EFS یا Environment Fuel Surcharge هزینه‌ای است که به عنوان جبران هزینه‌های اضافی برای تغییر سوخت مصرفی کشتی‌ها به سوختی با آسیب کمتر به محیط زیست، به مسافران اعمال می‌شود. این قانون توسط سازمان بین‌المللی کشتیرانی (IMO) در سال 2020 به منظور کاهش آلودگی هوا و حفاظت از محیط زیست تصویب شد. این هزینه به عنوان یک ابزار مالی برای تشویق کشتی‌ها به استفاده از سوخت‌های سبزتر و کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای مورد استفاده قرار می‌گیرد.

 

هزینه EFS در کشتیرانی

در واقع این هزینه، ما به تفاوت قیمت سوخت با مقدار سولفور کمتر از 0.5% است که دریافت می‌شود. با اجرای قانون EFS  در کشتیرانی گوگرد کمتری به خاطر سوختن سوخت درون کشتی‌ها به هوا وارد می‌شود و به همین خاطر سلامت محیط زیست بیشتر در امان است.

پرداخت این هزینه نسبت به سایز کانتینر متفاوت خواهد بود. به طور مثال اگر قصد دارید که یک کانتینر 20 فوت را از بندر عباس به جزیره کیش بفرستید باید 130 دلار بابت تغییر سوخت کشتی پرداخت کنید. بنابر این اگر حجم کانتینر شما بیشتر باشد این هزینه بیشتر خواهد شد.

در هنگام عقدر قرارداد بین خریدار و مشتری از قوانینی اینکوترمز استفاده می‌شود. اگر قرارداد شما بر اساس قاعده CFO اینکوترمز باشد، پرداخت هزینه EFS بر عهده فروشنده خواهد بود اما اگر قرارداد بر اساس FOB نوشته شده باشد مشتری باید هزینه‌ EFS  را پرداخت کند.

 

آیا برای همه محموله‌ها استفاده از EFS نیاز است؟

نه، استفاده از EFS (Electronic Freight Security) در کشتیرانی برای همه محموله‌ها لزوماً الزامی نیست. استفاده از EFS معمولاً برای محموله‌هایی که ارزش بالا، حساسیت امنیتی یا خطرات خاصی دارند، مورد استفاده قرار می‌گیرد. این سیستم معمولاً برای ارائه امنیت بیشتر در حمل و نقل بارها، از جمله ردیابی، اطلاعات الکترونیکی و کنترل دسترسی استفاده می‌شود. اما استفاده از EFS بستگی به سیاست‌ها و نیازهای هر شرکت حمل و نقل و محموله خاص دارد.

 

فناوری EFS در کشتیرانی چگونه کار می‌کند؟

در کشتیرانی، EFS (Electronic Freight Security) یک فناوری است که برای افزایش امنیت بارهای الکترونیکی استفاده می‌شود. این فناوری به وسیله‌ی سیستم‌های الکترونیکی و نرم‌افزارهای مربوطه عمل می‌کند. در زیر توضیحی اجمالی از نحوه کار EFS در کشتیرانی آورده شده است:

۱. برچسب‌گذاری الکترونیکی: برای هر بسته یا کانتینر بار، برچسب‌های الکترونیکی قرار داده می‌شود. این برچسب‌ها شامل اطلاعات مربوط به بار مانند شماره بارنامه، مبدأ و مقصد، وزن و سایر جزئیات است.

۲. ردیابی بار: با استفاده از فناوری EFS، بارها می‌توانند در طول مسیر حمل و نقل ردیابی شوند. اطلاعات بار از طریق برچسب‌های الکترونیکی جمع‌آوری می‌شود و به سیستم مرکزی ارسال می‌شود. این امکان به شرکت‌های حمل و نقل و مشتریان اجازه می‌دهد تا به‌روزرسانی‌های لحظه‌ای در مورد مکان و وضعیت بار داشته باشند.

۳. کنترل دسترسی: با استفاده از فناوری EFS، می‌توان دسترسی به بارها را کنترل کرد. این فناوری امکان تعیین سطح دسترسی برای افراد مختلف را فراهم می‌کند. به عنوان مثال، فقط افراد مجاز می‌توانند اطلاعات بار را مشاهده کنند و تغییراتی در آن ایجاد کنند.

۴. امنیت داده: EFS از رمزنگاری و سیستم‌های امنیتی استفاده می‌کند تا اطلاعات بار را محافظت کند. این فناوری از امنیت فیزیکی و امنیت شبکه برای جلوگیری از دسترسی غیرمجاز به اطلاعات استفاده می‌کند.

با استفاده از فناوری EFS، امنیت بارهای الکترونیکی در حمل و نقل کشتیرانی بهبود می‌یابد و امکان ردیابی دقیق و کنترل بارها فراهم می‌شود.

 

اصطلاحات رایج در حمل کانتینر چیست؟

در حمل کانتینر، اصطلاحات زیر برای بیان مفاهیم مختلف استفاده می‌شوند:

۱. کانتینر: واحد حمل و نقل استاندارد برای حمل بارها به روشی که بتوانند به سادگی از یک وسیله نقلیه به دیگری منتقل شوند.

۲. TEU (Twenty-foot Equivalent Unit): یک واحد اندازه‌گیری استاندارد برای اندازه کانتینرها. یک TEU به طول ۲۰ فوت (حدود ۶ متر) است.

۳. FEU (Forty-foot Equivalent Unit): یک واحد اندازه‌گیری استاندارد برای اندازه کانتینرها. یک FEU به طول ۴۰ فوت (حدود ۱۲ متر) است.

۴. FCL (Full Container Load): وضعیتی که در آن کانتینر به طور کامل با بار مملو شده است. در این حالت، کانتینر توسط یک فرستنده به یک مقصد خاص ارسال می‌شود.

۵. LCL (Less than Container Load): وضعیتی که در آن کانتینر با بارهای کوچکتر از ظرفیت کانتینر مملو می‌شود. در این حالت، بارهای مختلف از چندین فرستنده متفاوت جمع‌آوری می‌شوند و در یک کانتینر قرار می‌گیرند.

۶. CY (Container Yard): محلی که کانتینرها در آن جمع‌آوری و نگهداری می‌شوند تا برای حمل و نقل آماده شوند.

۷. CFS (Container Freight Station): محلی که بارهای LCL جمع‌آوری و تجمیع می‌شوند تا در کانتینرها بارگیری شوند.

۸. Bill of Lading (B/L): سندی است که حمل و نقل کانتینر را تأیید می‌کند و اطلاعاتی از جمله نوع بار، مبدأ و مقصد، شرایط حمل و نقل و مالکیت را در بر می‌گیرد.

۹. Demurrage: هزینه‌ای است که به عنوان جریمه برای تأخیر در تخلیه کانتینرها در مقصد پرداخت می‌شود.

۱۰. Reefer Container: یک نوع کانتینر است که برای حمل بارهای حساس به دما مورد استفاده قرار می‌گیرد. این کانتینرها دارای سیستم‌های خنک‌کننده هستند تا دمای داخلی را در محدوده مشخصی نگه دارند.

۱۱. Port of Loading: بندری که کانتینرها برای بارگیری در آن محل قرار می‌گیرند.

۱۲. Port of Discharge: بندری که کانتینرها برای تخلیه در آن محل قرار می‌گیرند.

۱۳. Transshipment: فرآیند انتقال کانتینرها از یک وسیله نقلیه به دیگری در طول مسیر حمل و نقل. این فرآیند ممکن است در بنادر مختلف یا در مراکز ترانزیت انجام شود.

۱۴. Customs Clearance: فرآیند اخذ مجوزها و مدارک لازم از سوی مقامات گمرکی برای ورود یا صادرات کانتینرها و بارها.

۱۵. Freight Forwarder: شرکت یا شخصی که به عنوان واسطه بین فرستنده و حامل برای برنامه‌ریزی و سازماندهی حمل و نقل کانتینرها و بارها فعالیت می‌کند.

۱۶. Container Tracking: فرآیند پیگیری و مانیتورینگ مکان و وضعیت کانتینرها در طول مسیر حمل و نقل با استفاده از فناوری‌های مختلف مانند GPS و سیستم‌های ردیابی.

۱۷. Hazardous Cargo: بارهایی که به دلیل خطرات احتمالی مرتبط با آنها، نیاز به شرایط خاص حمل و نقل دارند. این بارها ممکن است شامل مواد شیمیایی، مواد قابل اشتعال، مواد سمی و غیره باشند.

۱۸. Dry Container: نوعی کانتینر است که برای حمل بارهای خشک و غیرمایع استفاده می‌شود. این کانتینرها عموماً بدون سیستم‌های خنک‌کننده یا گرم‌کننده هستند.

۱۹. Intermodal Transportation: نوعی حمل و نقل است که در آن کانتینرها از طریق چندین وسیله نقلیه مختلف مانند کامیون، قطار و کشتی حمل می‌شوند.

۲۰. Drayage: فرآیند حمل و نقل کانتینرها از یک محل به محل دیگر در محدوده نزدیک با استفاده از کامیون یا وسیله نقلیه دیگر.

۲۱. Chassis: یک وسیله نقلیه که برای حمل کانتینرها استفاده می‌شود. کانتینر روی چاسیس قرار می‌گیرد تا بتواند به سادگی به مقصد حمل شود.

۲۲. Stuffing: فرآیند بارگیری بار به داخل کانتینر. در این فرآیند، بار به طور محکم و ایمن درون کانتینر قرار می‌گیرد.

۲۳. Stripping: فرآیند تخلیه بار از داخل کانتینر در مقصد. در این فرآیند، بار از کانتینر خارج می‌شود.

۲۴. Overweight Container: کانتینری که وزن آن بیشتر از حد مجاز است. برای حمل این کانتینرها، نیاز به مجوزها و تدابیر خاصی است.

۲۵. Reefer Plug: پریز برقی در کانتینرهای ریفر که برای اتصال به سیستم خنک‌کننده استفاده می‌شود.

۲۶. Tare Weight: وزن خالص کانتینر بدون بار. این وزن بر روی کانتینر مشخص شده و برای محاسبه وزن کلی کانتینر با بار استفاده می‌شود.

۲۷. Reefer Monitoring: فرآیند نظارت و کنترل دما و شرایط داخلی کانتینرهای ریفر در طول حمل و نقل.

۲۸. On-Dock Rail: سیستم حمل و نقل ریلی که در آن قطارها مستقیماً به بندر و در نزدیکی کانتینرها می‌رسند.

۲۹. Door-to-Door: نوعی سرویس حمل و نقل که در آن کانتینرها و بارها از مبدأ تا مقصد نهایی تحویل داده می‌شوند.

۳۰. Empty Repositioning: فرآیند جابجایی کانتینرهای خالی از یک مکان به مکان دیگر برای تأمین تعادل بین عرضه و تقاضا.

۳۱. Interchange: فرآیند تبادل کانتینرها بین حاملان مختلف در مراکز ترانزیت یا بنادر.

۳۲. Reefer Cargo: بارهایی که نیاز به شرایط خنک‌کننده دارند و در کانتینرهای ریفر حمل می‌شوند.

۳۳. Lashing: فرآیند بستن و بندکردن کانتینرها به سفره‌ها یا سایر وسایل حمل و نقل برای جلوگیری از حرکت غیرمطلوب آنها در طول حمل و نقل.

۳۴. Bulk Cargo: بارهایی که به صورت خام و بدون بسته‌بندی در کانتینرها حمل می‌شوند، مانند مواد غذایی، مواد معدنی و مواد شیمیایی.

۳۵. Container Freight Rate: نرخ حمل و نقل کانتینرها که بر اساس مسافت، مقصد، نوع بار و شرایط حمل و نقل تعیین می‌شود.

۳۶. Reefer Breakdown: وقوع خرابی در سیستم خنک‌کننده کانتینر ریفر که می‌تواند منجر به خرابی بار حساس به دما شود.

۳۷. Container Terminal: محلی که کانتینرها برای بارگیری، تخلیه و نگهداری در طول مسیر حمل و نقل قرار می‌گیرند.

۳۸. Reefer Vessel: کشتی‌هایی که برای حمل کانتینرهای ریفر و بارهای حساس به دما طراحی و تجهیز شده‌اند.

۳۹. Container Seal: مهری که بر روی درب کانتینر قرار می‌گیرد تا امنیت و عدم دستکاری با بار را تضمین کند.

۴۰. Container Yard Management: مدیریت و سازماندهی کانتینرها در محل نگهداری و جمع‌آوری آنها به منظور بهبود عملکرد و کارایی.

مفهوم EFS در حمل و نقل دریایی چیست؟

EFS (Emergency Fuel Surcharge) به معنی هزینه اضافی سوخت اضطراری است که خطوط کشتیرانی برای جبران نوسانات ناگهانی در قیمت سوخت اعمال می‌کنند.

چرا EFS اعمال می‌شود؟

EFS به منظور جبران افزایش غیرمنتظره و شدید در هزینه‌های سوخت اعمال می‌شود تا خطوط کشتیرانی بتوانند هزینه‌های اضافی را پوشش دهند.

EFS چگونه محاسبه می‌شود؟

EFS معمولاً به صورت درصدی از کل هزینه حمل و نقل یا به صورت مبلغ ثابت بر اساس مقدار و نوع سوخت مصرفی محاسبه می‌شود.

آیا EFS دائمی است؟

خیر، EFS معمولاً موقت است و فقط تا زمانی که قیمت سوخت در سطح بالایی باقی بماند، اعمال می‌شود. با کاهش قیمت سوخت، این هزینه اضافی ممکن است برداشته شود.

EFS چه تاثیری بر هزینه‌های حمل و نقل دارد؟

EFS می‌تواند باعث افزایش کلی هزینه‌های حمل و نقل شود که این افزایش هزینه ممکن است به مشتریان نهایی نیز منتقل شود.

آیا تمامی خطوط کشتیرانی EFS را اعمال می‌کنند؟

خیر، اعمال EFS به سیاست هر خط کشتیرانی بستگی دارد و ممکن است برخی خطوط کشتیرانی این هزینه را اعمال نکنند.

چگونه می‌توان از تغییرات EFS مطلع شد؟

خطوط کشتیرانی معمولاً تغییرات در EFS را از طریق اطلاعیه‌های رسمی و به روز رسانی نرخ‌های حمل و نقل به مشتریان خود اعلام می‌کنند.