بندر تیانجین در شمال چین و دروازه دریایی اصلی به شهر پکن است. “بندر جدید تیانجین که به طور دقیق فقط به منطقه بندر اصلی اشاره دارد، گاهی اوقات برای اشاره به کل بندر استفاده می‌شود. این بندر در ساحل غربی خلیج بوهای، در مرکز مصب رودخانه هایهه، 170 کیلومتری جنوب شرقی پکن و 60 کیلومتری شرق شهر تیانجین قرار دارد. این بندر بزرگترین بندر ساخت بشر در سرزمین اصلی چین است و به عنوان یکی از بزرگترین بندرهای جهان شناخته می‌شود. تیانجین 121 کیلومتر مربع از سطح زمین را به خود اختصاص می‌دهد و دارای بیش از 31. 9 کیلومتر خط ساحلی اسکله و 151 اسکله تولید در پایان سال 2010 بوده است.
بندر تیانجین توانسته 500 میلیون تن محموله و 13 میلیون TEU کانتینر را در سال 2013 جابجا کند، همین عامل آن را به چهارمین بندر بزرگ جهان از نظر ظرفیت ظرفیت و نهمین بندر در ظرفیت کانتینری تبدیل کرده است. این بندر با بیش از 600 بندر در 180 کشور و منطقه در سراسر جهان تجارت فعال دارد. بندر تیانجین توسط 60 شرکت لاینر، از جمله تمام 20 لاینر برتر، اداره می‌شود. گسترش این بندر در دو دهه گذشته بسیار زیاد بوده است و میزان حمل و نقل بار از این بندر ز 30 میلیون تن محموله و 490000 TEU در سال 1993 به بیش از 400 میلیون تن و 10 میلیون TEU در سال 2012 رسیده است. ظرفیت این بندر هنوز با سرعت بالایی در حال افزایش است. حجم زیاد ترافیک بندری و جمعیت بالای شهری، تیانجین را به یک ابرشهر بندری بزرگ و بزرگترین شهر بندری در جهان تبدیل کرده است.
این بندر بخشی از منطقه جدید Binhai در شهرداری تیانجین، منطقه ویژه اقتصادی اصلی شمال چین است و مستقیماً در شرق TEDA قرار دارد. بندر تیانجین هسته اصلی برنامه توسعه بلندپروازانه BNA است و به عنوان بخشی از این طرح، بندر تیانجین قرار است تا به قطب اصلی لجستیک و حمل و نقل شمال چین تبدیل شود.
در 12 آگوست 2015، حداقل دو انفجار در فاصله 30 ثانیه از یکدیگر در یک ایستگاه ذخیره سازی کانتینر در بندر تیانجین در منطقه جدید بینهای تیانجین، چین رخ دادند. علت انفجارها هنوز مشخص نشده است، اما گزارش‌های اولیه حاکی از یک حادثه صنعتی است. رسانه دولتی چین اعلام کردند که حداقل انفجار اولیه از مواد خطرناک ناشناخته در کانتینرهای حمل و نقل در یک انبار کارخانه متعلق به شرکت Ruihai Logisticsیک شرکت متخصص در کار با مواد خطرناک بوده است.
موقعیت بندر تیانجین
بندر تیانجین در ساحل شهرداری تیانجین، در شهرستان سابق تانگگو، در ساحل بین مصب هایهه در جنوب و رودخانه نیو یونگدینگ در شمال قرار دارد. در غرب، بندر با شهر تانگگو (اکنون هسته شهری منطقه جدید بینهای) و TEDA هم مرز است. در شرق بندر تانجین به خلیج بوهای میرسد.
بندر تیانجین به 9 منطقه بندری تقسیم می‌شود: سه منطقه اصلی (“تیانجین ژینگانگ”) بیجیانگ، نانجیانگ و دونجیانگ در اطراف راه هوایی Xingang منطقه‌های هه در امتداد رودخانه، بندر Beitang در اطراف خور Beitangkou، بندر Dagukou در مصب رودخانه Haihe و سه منطقه در دست ساخت ( Hanggu، Gaoshaling، Nangang ).
منطقه ساحلی شهرداری تیانجین قبل از توسعه تحت سلطه دشت‌های گلی، باتلاق‌های نمکی (و نمکزارها ) و کم عمق‌های ساحلی بود. این منطقه ساحلی وسیع است و شیب ملایمی دارد: ایزوبات 0 متری (صفحه‌های جزر و مدی) تا 3 تا 8 کیلومتر از ساحل در شیب 0. 71-1. 28٪، ایزوبات 5- متری 14 تا 18 کیلومتر از ساحل امتداد می‌یابد، و ایزوبات 10 متری به 22 تا 36 کیلومتری ساحل میرسد. این ویژگی‌ها، ناوبری در آب‌های عمیق را به لایروبی گسترده وابسته می‌کند و به این معنی است که احیای زمین یک گزینه مقرون‌به‌صرفه برای ساخت‌وساز است. بندر تیانجین بنا به ضرورت عمدتاً توسط انسان از طریق لایروبی و احیاء ساخته شده است.
تاریخچه بندر تیانجین
بندر رودخانه‌ای در محل اتصال گرند کانال هم به عنوان بندر داخلی و هم بندر دریایی که مرز شمال شرقی ایالت‌های چین را تامین می‌کرد، کاربرد داشته است. از سال 1153، این مرکز تامین حیاتی برای پکن فعلی بود. با این حال، تنها پس از پایان جنگ دوم تریاک در سال 1860 بود که بندر تانگگو به یک مرکز حمل و نقل مهم تبدیل شد و به کشتی‌های اقیانوس پیما اجازه داد محموله‌های خود را سبک‌تر کنند تا از شن‌بار بسیار کم‌عمق که مانع از ورودی هایهه، تاکو بار بود، عبور کنند. این نام اغلب توسط قدرت‌های خارجی برای اشاره به کل بندر استفاده می‌شد. پس از شورش باکسرها، کل تانگگو تحت اشغال خارجی قرار گرفت و آن قدرت‌های خارجی شبکه گسترده‌ای از اسکله‌ها را در کنار رودخانه ایجاد کردند.
ظرفیت بندر رودخانه تانگگو و تیانجین محدود بود و بنابراین نیروهای اشغالگر ژاپنی در سال 1940 ساخت بندر دریایی تانگگو زینگانگ (بعدها بندر تیانجین ژینگانگ) را در خارج از مصب رودخانه آغاز کردند. در پایان جنگ، بندر جدید ناقص بود و آسیب‌های وارده در طول جنگ داخلی چین، آن را تا زمان تصرف آن در سال 1949 غیرقابل استفاده کرد.
کمونیست‌ها بندر جدید تانگگو را به آرامی بازسازی کردند. در 17 اکتبر 1952 دوباره برای ترافیک باز شد. در آن زمان، کانال اصلی تا عمق 6 متر لایروبی شده بود، می‌توانست کشتی‌های تا 7000 DWT را جابجا کند و تنها 800000 تن سالانه داشت که کمتر از 1/500 ظرفیت فعلی است. این بندر در تمام دوران مائوئیست کوچک باقی ماند، اگرچه اولین مسیرهای کانتینری و ترمینال اختصاصی کانتینری در چین را آغاز کرد.
رونق صادراتی که پس از دوره اصلاحات و بازگشایی پس از 1979 ایجاد شد، فشار زیادی بر زیرساخت‌های بندری چین ایجاد کرد. ازدحام به حدی جدی شد که دولت مرکزی را مجبور به اصلاحات کرد: در 1 ژوئن 1984، بندر تیانجین از کنترل مستقیم وزارت ارتباطات به سیستم “دوگانه” کنترل مرکزی و محلی مشترک منتقل شد.
عملکرد سالانه بندر تیانجین
در سال‌های اخیر و پس از دوران کمونیست تولید به صورت جهشی در این بندر و کل چین افزایش یافت. در سال 1988 توان عملیاتی از مرز 20 میلیون تن عبور کرد و در ده سال پس از 1993 رشد سالانه به طور متوسط 10 میلیون تن در سال بود. در دسامبر 2001، این بندر اولین بندر در شمال چین بود که به مرز 100 میلیون تن رسید. در سال 2004 این میزان به 200 میلیون تن و در سال 2007 به 300 میلیون تن و در سال 2010 به 400 میلیون تن رسید. ظرفیت حمل کانتینر بندر از 0. 4 میلیون TEU در سال 1992 به 2. 4 میلیون TEU در سال 2002، 7. 1 میلیون TEU در سال 2007 و بیش از 10 میلیون TEU در سال 2010 افزایش پیدا کرده است.
ساختار بندر تیانجین نیز در سال‌های اخیر تغییر کرده است. در سال 1992، شرکت ذخیره سازی و حمل و نقل بندر تیانجین به یک شرکت سهامی تحت مالکیت کامل دفتر بندر تیانجین تبدیل شد. در سال 1996، به شرکت هلدینگ بندر تیانجین (TPC) تبدیل شد و در بازار سهام شانگهای به فروش رسید و قرار گرفت. در سال 1997 هولدینگ توسعه تیانجین، که مالک دارایی‌های حمل و نقل کانتینری بندر بود، در فهرست منطقه هنگ کنگ قرار گرفت. دارایی‌های بندری آن بعداً به عنوان شرکت توسعه بندر تیانجین (TPD) عرضه شدند و در سال 2006 در بورس هنگ کنگ فهرست شدند.
سونامی مالی سال 2008 به شدت به بنادر چین ضربه زد، زیرا آنها به شدت به جریان تجارت خارجی وابسته بودند. بندر تیانجین به دلیل تنوع آن بهتر از حد متوسط عمل کرد: در حالی که تجارت کانتینری به شدت کاهش یافت، تجارت فله (به ویژه سنگ آهن) همچنان قوی بود. با این وجود، بحران به شدت به سودها ضربه زد و دولت تیانجین را متقاعد کرد که ساختار بندر را سازماندهی و ساده کند، کاری که آنها در سال 2009 با داشتن TPD اپراتور کوچکتر، اما با ثبت نام خارجی مفید و دسترسی به بازارهای سرمایه خارجی انجام دادند. TPC به طور همزمان، مالکیت TPD از هلدینگ توسعه تیانجین (یکی از شرکت‌های تابعه وزارت بازرگانی تیانجین) به TPG منتقل شد. تا زمان ادغام، در 4 فوریه 2010، تمام عملیات در بندر تیانجین تحت TPG یکپارچه شده بود.
بندر تیانجین در آگوست 2015 تحت تأثیر یک حادثه صنعتی بزرگ قرار گرفت. در 12 آگوست، مجموعه‌ای از انفجارها در تأسیسات ذخیره سازی مواد شیمیایی بندر در بینهای رخ داد که باعث کشته شدن 173 نفر و زخمی شدن نزدیک به 800 نفر شد. به گفته مرکز شبکه‌های زلزله چین، این انفجار معادل 800 تن نیترات آمونیوم یا زمین‌لرزه‌ای به بزرگی 2. 9 بوده است. هشت نفر دیگر مفقود هستند. این بندر بخشی از جاده ابریشم دریایی است که از سواحل چین به جنوب از طریق نوک جنوبی هند به مومباسا، از آنجا از طریق دریای سرخ از طریق کانال سوئز به مدیترانه و از آنجا به منطقه آدریاتیک علیا تا شمال میرسد.
تکنولوژی‌ها و پیشرفت‌‌های بندر تیانجین چین
بندر تیانجین یکی از بزرگترین و مهم ترین بندر در شمال چین و یک دروازه حیاتی لجستیک و حملونقل بین‌المللی در کشور چین است. با‌توجه‌به اهمیت بندر تیانجین در تجارت بین‌المللی و حمل کالا از چین، سرمایه‌گذاری‌های گسترده‌ای در زیرساخت‌ها و امکانات آن انجام شده است. با توجه به انجام سرمایه‌گذاری‌های بزرگ در زیرساخت‌ها و توسعه بندرهای خشک، تیانجین جایگاه برجسته‌ای را در حوزه حمل و نقل بین کشوری چین پیدا کرده است. در حال حاضر بندر تیانجین با دارابودن تجهیزات مدرن و پیشرفته برای انواع مختلف روش‌های حمل و نقل از جمله حمل و نقل دریایی، حمل به کمک کانتینرها، حمل مواد مایع و مواد خطرناک پاسخ‌گوی نیاز تمامی تاجران است.
تسهیلات گمرکی و تجاری ویژه بندر تیانجین چین
بندر تیانجین بیش از ۱۲۰ کیلومتر مربع وسعت دارد و به همین دلیل به عنوان نهمین عضو در لیست برترین بندرهای جهان شناخته می‌شود. از جهت میزان حمل بار براساس میزان تناژ نیز بندر تیانجین چین در رتبه چهارم در کل جهان قرار دارد. این بندر امکان حمل کالاهای حجیم و سنگین را برای بسیاری از شرکت‌ها و کارخانجات فراهم می‌کند، بندر تیانجین چین بیش از 200 اسکله برای کشتی‌های باربری در اندازه‌های مختلف دارد و از این جهت برای امور تجاری بسیار مناسب است. بندر تیانجین در شمال چین قابلیت پذیرش بیش از 15 میلیون کانتینر در هر سال را دارد؛ این فرایند در این بندر به کمک ربات‌های اتوماتیکی مدرن و سیستم‌های باربری اتوماتیک با کارایی بسیار بالا انجام می‌شود. به همین دلیل با سرعت بسیار بالایی فرایند حمل و نقل کالا انجام می‌شود و شملکی برای ترخیص کالا در این حوزه وجود ندارد.
بندر تیانجین چین دارای دو پایانه مسافربری و نه بخش بندری است که سه بخشBEIJIANG، NANJIANG و DONGJIANG بیشترین میزان عملیات تجاری را انجام می‌دهند. علاوه بر این مناطق شش لنگرگاه اصلی و دو منطقه لنگرگاه موقت نیز در این منطقه تجاری ایجاد شده‌اند. بندر تیانجین منظقه‌ای بزرگ برای حمل و نقل و استفاده از ماشین‌آلات سنگین مانند جرثقیل‌های بزرگ دریایی با قابلیت بلند کردن 100 تن بار است. به این صورت شما برای واردات ماشین آلات صنعتی از چین می‌توانید فرآیند حملونقل را به راحتی در این بندر به شکلی سیستماتیک پیش ببرید.
بررسی چالش‌ها و محدودیت‌های بندر تیانجین چین
در کنار تمامی این مزایا، این بندر امکانات و فرصت‌هایی که بندر تیانجین به تاجران بین‌المللی ارائه می‌دهد، با چالش‌هایی مواجه شده است. این موانع و مشکلات سبب شده‌اند تاثیری چشمگیری بر روند عملیات‌های در حال انجام در این منطقه ایجاد شود. از محدودیت‌های منطقه تجاری تیانجین چین می‌توانیم به موارد زیر اشاره کنیم:
شلوغی: با وجود اینکه تیانجین چین وسعت زیادی دارد، افزایش حجم تجارت در این منطقه سبب ازدحام جمعیت در این منطقه و زمان انتظار طولانی برای حمل و نقل و ترخیص کالا‌ها شده‌اند.
مشکلات زیست‌محیطی: بندر تیانجین چین به دلیل موقعیت جغرافیایی خاصی که دارد با مسائل زیست‌محیطی مانند آلودگی هوا و آب در سال‌های اخیر مواجه شده است. این محدودیت‌ها سبب شده‌اند تا این پورت به دنبال روش‌هایی جدید برای حفظ محیط زیست خود باشد.
به‌روزرسانی مستمر: با توجه به پیشرفت سریع تکنولوژی‌ها و تغییرات موجود در نیازهای تجارت جهانی، بندر تیانجین نیاز دارد تا سیستم‌ها و زیرساخت‌های خود را دائما به‌روزرسانی و اصلاح کند تا همیشه بتواند در حوزه حمل و نقل فعال کند.
موارد امنیتی: با افزایش روش‌های مختلف حملونقل دریایی و استفاده از روش‌های حمل و نقل ترکیبی کالا در این بندر، نیاز است تا مکانیزم‌های امنیتی در این منطقه پیشرفته و دائما به روز باشند.
تمامی این چالش‌ها نیازمند توجه دائمی و راهکارهای هوشمندانه هستند تا بندر تیانجین بتواند به‌صورت مداوم و پایدار کارایی تجاری خود را حفظ کند.
بندر تیانجین در حال حاضر در چین و نیز کل جهان به عنوان منطقه‌ای مهم در تجارت جهانی با قابلیت‌ها و امکانات استراتژیک شناخته می‌شود.
بندر تیانجین به دلیل داشتن امکانات منحصر‌به‌فرد و استراتژیک خود در کنار یک نقطه مهم تجارتی در منطقه، در سطح جهانی نیز شناخته شده است. امکانات پیشرفته این بندر و استفاده از سیستم‌های اتوماتیک، تکنولوژی‌های مدرن و اتصالات راهبردی، همگی به این بندر کمک کرده‌اند تا بتواند خود را به‌عنوان یک مرکز اصلی برای حملونقل بین‌المللی و تجارت کالا تبدیل کند.
در کنار این موارد شما باید به این نکته نیز توجه داشته باشید که حمل و نقل بار به تیانجین چین نیز خالی از مشکل و موانع نیست. به همین دلیل داشتن یک رابطه کاری خوب با شرکت حمل و نقل بین المللی باتجربه در تجارت با این بندر برای تاجران اهمیت زیادی دارد. دسترسی به یک فورواردر مورد‌‌اعتماد و خبره به شما اطمینان می‌دهد که محموله شما در سریع‌ترین زمان ممکن به مقصد مورد‌نظر در بندر تیانجین ارسال می‌شود.
